furkać

furkać: furkać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. 3. os ndk VIIIa, furkaća, furkaćają {{/stl_8}}– furknąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, furkaćnie, furkaćnął {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o ptakach: powodować głośny szum, zrywając się do lotu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ptaki furknęły do góry. Wróble furkały z krzaków. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'podnosić się i opadać z charakterystycznym odgłosem pod wpływem zmiennego prądu powietrza': {{/stl_7}}{{stl_10}}Mknął po głównej alei, przytrzymując rękami furkające poły. (Chor. S) {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

furkać — → furczeć … Słownik języka polskiego
furczeć — ndk VIIb, furczećczę, furczećczysz, furcz, furczećczał, furczećczeli rzad. furkać ndk I, furczećam, furczećasz, furczećają, furczećaj, furczećał furknąć dk Va, furczećnę, furczećniesz, furczećnij, furczećnął, furczećnęła, furczećnęli 1. «o… … Słownik języka polskiego
furkanie — n I rzecz. od furkać … Słownik języka polskiego
furknąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}furczeć {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}furknąć II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}furkać {{/stl 33}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias